Çok Sevmek

Bizi kandıran o şarkılar, o mavi gece
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakiş
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.

Uzayan saçlar, alyında avuçlarımızın
Iste o, insanın bir yerde, aşka boyun eğmesi
Kırılmak, bölünmek, o hep bütünlenmek
O çok sevmek, tenin bir başka tene değmesi.

Yanmak mı o eski cağlarda yanmak
Kül olup savrulmak rüzgara karşı
Ilk kesilmisliği magrur ellerimizin
O çok sevmek, kanımızın o ilk akışı.

iste pınarlar, testiler, ırmaklar, çeşmeler
Kanlı avuçlarla içmek aşkı kanmadan
O kıyılarımızdakı denizin ilk coşkunluğu
O çok sevmek büyütmek onu hep, orada o zaman

Kazımak ulu agac gövdelerine adımızı
Yazmak her şeyi bir bir kumların üstüne
O her işkenceye mahkum olmuşluğumuz
O çok sevmek, daha çok sevmek günden güne.

Oyle delicesine, öyle korkunc, öyle çılgın
O çok sevmek o yanardağ, o ateş, o yangın

Ümit Yasar Oguzcan