ÇIRPINIŞ DİYORDUM

Sen şarkılar söylerken aşka dair

Ben naralar atıyordum kaf dağında

Sen bahçe güllerini sularken

Ben zambaklara göz yaşı döküyordum

Uzaklarda bir yerde

Şiirler yazıyordum direnen gençlere

Şarkılar söylüyordum

Korkuları bastırmak için

Romanlar okuyordum

Kendimi bulmak için

Sen pembe hayalleri kurarken

Ben kara gecelere bileniyordum

Ansızın çıkıyordum şafağın koynundan

Ansızın kırılıyordu gülüşlerim

Bir hazan tebessümünde

Kar yağıyordu saçlarıma

Gözlerime yağmurlar

Yüreğime cemreler düşüyordu

Sen uyurken

Sen sabaha dayanırken

Ben uykuya yeniliyordum

Elimde sakladığım bir soğuk sevda

Yüreğimde işlenen binlerce cinayet

Sehpalar kuruluyordu düşlerimde

İlmekler sararken boynumu

Elveda çekiyordum

Denizlerin mavisine

Ormanların yeşiline

Elveda çekiyordum

Kalkıyordu gurbet treni

Sonra acı bir siren

Götürüyordu beni

Bilmediğim bir yerlere

Adı gurbet bahtı hasret

Direniş diyordum

Ve direniyordum suskunluğa

Yardımıma yetişen bir kaç şiir

Ve bir kaç hikayeden geri kalan

Bir eylem türküsü

Bir çırpınıştı sadece

Sen gülerken

Ben kaş çatıyordum meydanlarda

Başımı alıp ellerimim arasına

Hayaller kuruyordum

Hayeller içinde

Hayaletler kuşatırken etrafımı

Bir filim gibi geçiyordu

Gözlerimin önünden

Bir masal gibi

Çınlıyordu kulaklarımda

Boş veriyordum boş vermeleri

Bir sabah doğuyordu üstümüze

Kedi gözleriyle

Bir sabah oluyordu

Gecenin hüznünü

Yüzünde taşıyan bir sabah

Benim kadar cesur ve beni kadar korkak

Sen düşlere yenilirken

Ben gerçeğe bileniyordum

Ellerimde bir çığlık büyüyordu

Yüreğimde yalnızlık

Katmer katmer oluyordu

Sana yazdığım mektuplar

Kitaplara sığmıyordu

Sana bestelediğim şarkılar

Duayla yatıyordum geceye

Duasız kalkıyordum kabuslardan

Sen hayaller ülkesinde

Ben hayaletlerin elinde

Direniş diyordum

Ve direniyordum suskunluğa

Yardımıma yetişen bir kaç şiir

Ve bir kaç hikayeden geri kalan

Bir eylem türküsü

Bir çırpınıştı sadece

ŞAİRDERKİ